چقدر خوب است که دستانم بجای لاک جیغ، ساق دارند و
پیشانیم بجای تارهای رنگ شده، زیر سایه ی چادرم آرام گرفته ….
خوب است که نگاهم بجای هرزگی به قدم هایم دوخته شدند و
نقاشی نکرده ام آنچه را که باید ساده و بی آلایش باشد …
جایی خواندم

*زنان شیعه ناموس امام زمانند!*
چقدر لذتبخش است که پسوند نامم شمایید،،
پس تمام تلاشم را میکنم تا بدنامی ببار نیاورم آقا …
اما تلخ است غربت درد است
تنهایی در این راه …
ولی
همانقدر شیرین است که
این غربت بوی شما را میدهد …
و چه درد شیرینیست
انتظار دیدنتان…
بابای غریبان!
نرسیده وقت آمدنتان؟؟

مشاهده شده در شبکه کوثرنت