مسروق،یکی ازیاران اهل بیت علیهم السلام می گوید: 

درروز عرفه به حضورامام حسین علیه السلام شرفیاب شدم در حالی که پیش روی آن حضرت ودوستانش کاسه آرد چیده شده وقرآن هابردامن هایشان قرارداشت وآنان منتظرافطاربودند.

ازآن بزرگوارسؤال کردم وپاسخ خودرادریافت نموده واز حضورش بیرون آمدم.سپس به محضرامام حسن علیه السلام رفتم ومشاهده کردم که مردم برسفره های آماده ازطعام وارد می شدند ومیخوردند وباخودمی بردند.

امام حسن علیه السلام مراآشفته حال دید وفرمود: ای مسروق! چراغذا نمی خوری؟ 

عرضه داشتم: سرورم! من روزه دارم،اماچیزی به ذهنم رسید.

امام حسن علیه السلام فرمود: هرچه می خواهی سؤال کن!

گفتم: به خداپناه می برم که رفتارشما خاندان نبوت باهمدیگرتفاوت داشته باشد.

برامام حسین علیه السلام واردشدم واورادیدم که به انتظارافطار نشسته است.وبرشماواردشدم ومیبینم که روزه نیستید.

امام مجتبی علیه السلام مرابه سینه اش چسبانیده وبا مهربانی فرمود: ای فرزنداشرس! آیانمی دانی که خدای متعال ما اهل بیت پیامبررابرای تدبیرامور امت فراخوانده است؟ اگرهمه مابرچیزی اتفاق کنیم،دیگرغیرآن بر شما روا نخواهد بود.

« من در این روز روزه نگرفته ام به جهت روزه خواران شماوبرادرم حسین علیه السلام روزه گرفته است جهت روزه داران شما»۰

مشاهده شده دردانستنی های روزه‌ورمضان هیئت تحربریه انتشارات حضور،ص۴۷،۴۸.