حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای (حفظه الله تعالی) :

اساساً اهمیت اربعین در آن است که در این روز، با تدبیر الهی خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله)، یاد نهضت حسینی برای همیشه جاودانه شد و این کار پایه‌گذاری گردید.
اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلی، در حوادث گوناگون - از قبیل شهادت حسین‌بن‌علی(علیه‌السّلام) در عاشورا - به حفظ یاد و آثار شهادت کمر نبندند، نسل‌های بعد، از دستاورد شهادت استفاده‌ی زیادی نخواهند برد…
اگر زینب‌کبری(سلام‌اللَّه‌علیها) و امام سجّاد(صلوات‌اللَّه‌علیه) در طول آن روزهای اسارت - چه در همان عصر عاشورا در کربلا و چه در روزهای بعد در راه شام و کوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زیارت کربلا و بعد عزیمت به مدینه و سپس در طول سالهای متمادی که این بزرگواران زنده ماندند - مجاهدات و تبیین و افشاگری نکرده بودند و حقیقت فلسفه‌ی عاشورا و هدف حسین‌بن‌علی (علیهما السلام) و ظلم دشمن را بیان نمیکردند،
واقعه‌ی عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقی نمیماند.

۲۹ شهریور ۱۳۶۸

هله‌بِکم هله‌بِکم یا زوار الحسین. هله بِکم.
برکات ابوسجاد زایر.
اشرب شای.
دلم برای این گفته‌ها و فریادهای شما برای دعوت زوار تنگ شده است.

یادمه یه روز خدمت آیت الله فاطمی نیا بودم و از ایشون شنیدم که فرمود: «هر کس در روز عرفه، یادی از حضرت مسلم بن عقیل نکند، آن روز، چندان برکت و رحمت خاصی را درک نمی‌کند.»

حالا به خاطر اینکه به این سخن عمل کرده باشیم و یادم باشید عرض میکنم که:

پیامبر فرمود: سفیر و فرستاده تو نشانه عقل و ذکاوت توست.

 اطراف امام حسین علیه السلام آدمهای کمی نبودند اما برای این ماموریت خطیر، مسلم انتخاب شد
لذا در مقام مسلم بن عقیل همین بس که نشان عقل و ذکاوت امام زمانش بود.
شخصی بود که خبر شهادتش باعث و بانی چندین ساعت مناجات و حال و گریه و توسل امام زمانش شد.

الهی اگر قراره امام زمانمون گریه کنند، باعثش خبرِ فدا شدن ما باشه.
الهی وقتی خبر ما را به امام زمانمون میرسونن، نگه بهتر
نگه خستم کرده بود
نگه دیگه دوسش نداشتم
نگه بهتر که رفت

الهی بگه: نوش جونش
بگه دلتنگش میشم
بگه حیف بود با مرگ و کرونا و مریضی و روی تخت بیمارستان بمیره
بگه بایدم تیکه تیکه میشد
بگه بایدم خونش ریخته میشد
بگه خوب شد مثل جد غریبم رفت
بگه برای غسل و تشییع و نمازش خودم میام
بگه شب اول قبرش میام
بگه سفارشش کردم که ازش آسون بگیرن

یا صاحب الزمان

حدادپور جهرمی
دلنوشته های یک طلبه

در کتاب‌های تاریخی، معجزات فراوانی از امام محمدباقر (ع) نقل شده است.

عبدالله بن عطاء مکی در یکی از آن‌ها می‌گوید: «به اشتیاق دیدار روی امام باقر علیه السلام از مکه به مدینه آمدم.

شبی که به مدینه رسیدم، باران شدید و سرمایی سخت بیداد می‌کرد. من که نیمه شب به در خانه حضرت رسیده بودم، با خود گفتم: اکنون برای در زدن دیر شده است. پس بهتر است تا صبح همین جا بمانم و صبح هنگام به خدمت ایشان مشرف شوم.

در این هنگام، صدای امام (ع) را شنیدم که می‌فرمود: در خانه را برای ابن عطاء باز کنید که امشب، سرمای سخت و آزار باران را به خاطر ما تحمل کرده است.»