حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام که در زیبایی ظاهر وباطن و شکوه وآراستگی به معنویت و والائی سرآمدروزگاران بود می فرماید:« …وکنت انااشبه الناس بخدیجه الکبری»

در آن هنگام که آفریدگار هستی صورتگری می فرمود ونظام می بخشید من شبیه ترین انسان ها در سیما ومنش به مام گرانقدرم خدیجه علیهاالسلام بودم` بحارالانوار: ج۲۴، ص۳۱۶. 

 

از آن بانو کمال و معنویت در دعای ندبه با عنوان« غرا» که مفهوم بلند جایگاه وپرفراز وپر معنویت آمده،یاد شده وآن حضرت به این عنوان مفتخر شده است: « این ابن النبی المصطفی وابن علی المرتضی وابن خدیجه الغراوابن فاطمه الکبری…» مفاتیح الجنان ،ص۸۸۶.

 

مشاهده شده در کتاب مادران چهارده معصوم،سید عبدالله حسینی دشتی کاکی،ص۴۲،۴۳

 

                                                                                    

مناجات قشنگي است ؛

 

بارالها…

از كوي تو بيرون نشود

 پاي خيالم 

نكند فرق به حالم ….

چه براني،

چه بخواني…

 چه به اوجم برساني 

چه به خاكم بكشاني…

 نه من آنم كه برنجم

نه تو آني كه براني..

نه من آنم كه ز فيض نگهت چشم بپوشم

نه تو آني كه گدا را ننوازي به نگاهي

در اگر باز نگردد…

نروم باز به جايي

پشت ديوار نشينم چو گدا بر سر راهي

كس به غير از تو نخواهم

چه بخواهي چه نخواهي

باز كن در كه جز اين خانه مرا نيست پناهی

یه آدم خوش ذوق

 

                                                                                 

دربسیاری ازاحادیث اهل بیت علیهم السلام از گفتن کلمه « رمضان» به تنهایی نهی وتوصیه شده است که آن را« ماه رمضان» نام گذارند،زیرا« رمضان» یکی از اسمای الهی است۰ 

از امیر مؤمنان علیه السلام نقل شده است:« نگوییدرمضان؛ بلکه بگویید ماه رمضان واحترام آن را رعایت کنید»۰

امام باقرعلیه السلام فرمود:« نگویید« این رمضان» و« رمضان رفت» و« رمضان آمد»؛ زیرا« رمضان» نامی از نام های خداوند است که نمی آید ونمی رود۰ رفتن وآمدن،ویژگی های موجود زایل شدنی است۰

پس در حقیقت« رمضان»،نامی از نام های خداوند است و ماه رمضان،ماه الهی است۰

به همین تعبیر از پیامبر گرامی اسلام« صلی الله علیه وآله» در خطبه شعبانیه وارد شده است:« ایهاالناس قد اقبل الیکم شهرالله»« ای مردم! همانا ماه خدا به سوی شما روی آورده است»۰

 

مشاهده شده درکتاب پرسش وپاسخ های دانشجویی ویژه ماه مبارک رمضان،ص۲۶ ۰

ﮐﺎﺵ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯾمان ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ

ﮐﻪ ﭘﺮﺍﻧﺪﻥ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ

ﻭ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻥ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﯼ

ﻭ ﻟﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﯾﯿﺪﻩ ﻻﯼ ﻋﻠﻒ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ

ﻭ ﭼﯿﺪﻥ ﯾﮏ ﯾﺎﺱ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺵ

ﻭ ﻧﺎاﻣﯿﺪ کردن ﺳﮕﯽ …

…

ﮐﺎﺵ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯾمان ﺍﺯ ﻣﺒﻄﻼﺕ ﺭﻭﺯﻩ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ

ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻢ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺩﯾﮕﺮﯼ

ﭼﺸﺎﻧﺪﻥ ﺷﻮﺭﯼ ﺍﺷﮏ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ

ﻗﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ

ﻭ ﻓﺮﻭ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺗﻦ ﭘﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ

ﻭ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﺮ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﯽ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ

ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ

 

ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺗﯿﺮ ﯾﺎ ﺟﻮﻻﯼ …

ﻫﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﯽ

ﺩﻟﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﯼ

ﺍﺷﮑﯽ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﯼ ، 

ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ …

….

ﺭﻭﺯﻩ ﯼ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ !

ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﻭﺕ ، ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍ ،

ﺍﺯ ﺭﯾﺎ ، ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺖ ،ﺩﻭﺭﻭﯾﯽ ،

ﺍﺯ ﻧﯿﺮﻧﮓ ….

ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﻮﺩﻩ

ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ

ﻭﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﻭﺯﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

یه آدم خوش ذوق